سازه ای که عمدتاً از فولاد ساخته شده است یکی از انواع سازه های ساختمانی اصلی است. فولاد با استحکام بالا، وزن سبک و سختی بالا مشخص می شود، بنابراین به ویژه برای ساخت ساختمان های با دهانه بزرگ و فوق العاده بالا و فوق سنگین مناسب است.
این ماده دارای همگنی و همسانگردی خوبی است، متعلق به بدنه الاستیک ایدهآل است و به بهترین وجه با مفروضات اساسی مکانیک مهندسی عمومی مطابقت دارد. این ماده دارای انعطاف پذیری و چقرمگی خوبی است، می تواند تغییر شکل زیادی داشته باشد و می تواند بار دینامیکی را به خوبی تحمل کند. دوره ساخت و ساز کوتاه؛ از صنعتی شدن بالایی برخوردار است و با مکانیزاسیون بالا می تواند تولید تخصصی انجام دهد. دقت پردازش بالا، راندمان بالا، سفتی خوب، بنابراین می توان از آن در ساخت مخازن گاز، مخازن نفت و ترانسفورماتور استفاده کرد.
معایب آن مقاومت ضعیف در برابر آتش و مقاومت در برابر خوردگی است. این عمدتا برای اسکلت تحمل کارگاه سنگین، ساختار نیروگاه تحت بار دینامیکی، ساختار پوسته صفحه، برج تلویزیون بلند و ساختار دکل، پل و انبار و سایر سازه های بلند، ساختمان های بلند و فوق العاده بلند استفاده می شود.
در آینده، فولاد با استحکام بالا باید مورد مطالعه قرار گیرد تا استحکام نقطه تسلیم آن تا حد زیادی بهبود یابد. علاوه بر این، لازم است انواع جدید فولاد مانند فولاد H شکل (همچنین به عنوان فولاد فلنج پهن نیز شناخته می شود) و فولاد T شکل و صفحات فولادی قالب گیری شده برای رفع نیازهای سازه های با دهانه بزرگ و فوق بلند. ساختمان ها
سازه فولادی به فولاد سبک و فولاد سنگین تقسیم می شود. هیچ استاندارد واحدی برای تعیین وجود ندارد و بسیاری از طراحان یا مدیران پروژه با تجربه اغلب نمی توانند آن را به طور کامل توضیح دهند، بنابراین می توان آن را به طور جامع در نظر گرفت و با برخی داده ها قضاوت کرد.
